Vergeven en vergeten.

Gen28:10-25 vertelt ons het verhaal van Jacob die moest vluchten uit zijn ouderlijk huis, omdat hij z´n vader bedrogen had. Maar het vertelt ons ook van Gods grote genade, hij ontmoette daar de Heer zelf die hem zei: “Ik ben altijd bij je Ik laat je nooit in de steek”. Daarna gebeurt er heel veel in Jacobs leven, op een dag worstelde hij a.h.w. met God en daarna verzoent hij zich met Ezau in een heel dramatische gebeurtenis, Gen.33:1-4.
Tenslotte brengt God hem opnieuw terug naar die plaats waar hij God ´t eerst ontmoet had. Gen 35:1-2. Prachtige geschiedenissen met heel veel diepe en rijke lessen voor het leven van nu.

Kinderen Gods moeten er alles aan doen om verzoend te leven met iedereen. Paulus zegt dat wij “ zover het van ons afhangt” vrede moeten houden met alle mensen (Rom. 12:18). Natuurlijk kun je het onmogelijk met iedereen eens zijn en hoe moeilijk het soms ook is; het kan zelfs zijn dat je niet meer verder kan met sommige mensen. Hiervan vinden we ook voorbeelden in de Bijbel, denk maar even aan de scheiding van Abraham en Lot, die zo enorm verschillend waren in verlangen en denken dat het op een dag niet meer verder kon. Ook in het nieuwe testament kennen de twist tussen Barnabas en Paulus, twee geroepen dienstknechten van God zeer gepassioneerd en toch ging het niet meer. Ze kregen een verschil van inzicht over Marcus, Barnabas waarvan de naam betekent “ zoon der vertroosting”, wilde Marcus nog een nieuwe kans geven. Marcus had hen namelijk op een eerdere reis verlaten en Paulus was daar klaar mee. Voor hem hoefde het niet meer. Ik ben blij met deze geschiedenis, die ons weer laat zien dat het ook maar gewoon mensen waren die met dezelfde dingen worstelde als wij. Ze zijn toen uit elkaar gegaan, Marcus ging met Barnabas mee en Silas met Paulus. (Hand. 15:39) Kennelijk is zo iets mogelijk, maar wat ik zo enorm bewonder in Paulus is dat hij later niet negatief sprak over Marcus, maar hem zelfs aan beveelde in de Colossenzen gemeente en in de Timotheus brief zegt hij dat Marcus hem tot veel nut geweest is. Wat kunnen wij daarveel van leren, ook als we het niet eens waren moeten we elkaar kunnen liefhebben, aanvaarden en vergeven en zeker niet afbranden. De Bijbel zegt (1 Kor.13) dat de liefde bedekt, m.a.w. de liefde etaleert de fouten van anderen niet.

Onlangs stond ik bij een begrafenis en vroeg me af of alles wel verzoend was. De overledene was in het leven nog zo verbittert geweest of wat anderen haar hadden aangedaan. Gelukkig mogen we daar niet over oordelen en kunnen we dat gerust aan God overlaten. Maar laten wij met alle kracht die in ons is, het verleden loslaten en ons richten op de toekomst, want het beste komt nog voor ons.

Schuld en Schaamte

Hoeveel mensen gaan daar niet onder gebukt? Maar hoe reëel zijn deze angsten? Iedereen heeft wel eens dingen gedaan waar hij/zij zich voor schaamt. Maar dan? Hoe ga jij ermee om?
Je denkt misschien dat je teveel schaamte hebt om ergens voor uit te komen. Maar intussen heb je juist dan te lijden onder de gevolgen van deze dingen, wanneer je ze NIET belijdt! Terwijl, als je ze opruimt en ze aan het licht brengt (of in Gods licht brengt), jij ervan verlost en bevrijd wordt!

Iemand die niet open is en altijd iets te verbergen heeft, kan achterbaks over komen. Ik was vroeger gereserveerd. Maar ook, ik draaide de zaken zo dat ze gunstig uitvielen voor mij, ik kwam niet uit voor mijn fouten, maar verklaarde ze of bagatelliseerde ze…. Bovendien had ik hoge muren om me heen gebouwd, die mensen op een afstand hielden wanneer ze dreigden té dicht bij mijn diepste ‘ik’te komen.

Schuld en schaamte maken je onzeker, klagen je aan. Ze veroorzaken krampachtigheid en geheimzinnigheid. Je hebt iets te verbergen.. , en dat kost heel veel energie. Zonde, want die energie zou je ook kunnen gebruiken om iets opbouwends te doen!

De grote aanklager kent onze zwakheden en onze valkuilen en maakt hier dankbaar misbruik van. Hij zal het niet nalaten je voortdurend te bestormen met aanvallen: 'je bent slecht, je bent niets (waard), er is niemand die zo erg is als jij… Als dit aan het licht komt, dan moeten ze je niet meer. Iedereen zal je afwijzen en in de steek laten.'
Juist voor mensen die al een negatief zelfbeeld hebben en beschadigd zijn door afwijzing, wordt er zo een enorm hoge belemmering opgeworpen om open te zijn en dingen aan het licht te brengen. Het lijkt alsof geheimzinnigheid en geslotenheid een bescherming is…. Dat is een leugen!

Juist het belijden van zonde en schuld én van de dingen die jou zijn aangedaan en die je verwond hebben, kan de rommel in je innerlijk opruimen. Je van binnen uit gezuiverd en je komt in de vrijheid te staan.. Je krijgt weer frisse lucht! Je kunt weer diep ademhalen! Je kunt iedereen recht in de ogen kijken.

Mensen wijzen je niet af! Ze omarmen je: welkom in de wereld van de echte mensen! Je mag jezelf zijn… je mag zijn wie je bent en God accepteert je zoals je bent! Hij is niet blij als jij jezelf afwijst en aanklaagt! Hij wil dat dingen opgeruimd worden, en dan ZIJN ze ook opgeruimd!
Schuld en schaamte? Goddank, van deze 'handicaps' ben ik bevrijd!
En dat wens ik iedereen!