Gen28:10-25 vertelt ons het verhaal van Jacob die moest vluchten uit zijn ouderlijk huis, omdat hij z´n vader bedrogen had. Maar het vertelt ons ook van Gods grote genade, hij ontmoette daar de Heer zelf die hem zei: “Ik ben altijd bij je Ik laat je nooit in de steek”. Daarna gebeurt er heel veel in Jacobs leven, op een dag worstelde hij a.h.w. met God en daarna verzoent hij zich met Ezau in een heel dramatische gebeurtenis, Gen.33:1-4.
Tenslotte brengt God hem opnieuw terug naar die plaats waar hij God ´t eerst ontmoet had. Gen 35:1-2. Prachtige geschiedenissen met heel veel diepe en rijke lessen voor het leven van nu.
Kinderen Gods moeten er alles aan doen om verzoend te leven met iedereen. Paulus zegt dat wij “ zover het van ons afhangt” vrede moeten houden met alle mensen (Rom. 12:18). Natuurlijk kun je het onmogelijk met iedereen eens zijn en hoe moeilijk het soms ook is; het kan zelfs zijn dat je niet meer verder kan met sommige mensen. Hiervan vinden we ook voorbeelden in de Bijbel, denk maar even aan de scheiding van Abraham en Lot, die zo enorm verschillend waren in verlangen en denken dat het op een dag niet meer verder kon. Ook in het nieuwe testament kennen de twist tussen Barnabas en Paulus, twee geroepen dienstknechten van God zeer gepassioneerd en toch ging het niet meer. Ze kregen een verschil van inzicht over Marcus, Barnabas waarvan de naam betekent “ zoon der vertroosting”, wilde Marcus nog een nieuwe kans geven. Marcus had hen namelijk op een eerdere reis verlaten en Paulus was daar klaar mee. Voor hem hoefde het niet meer. Ik ben blij met deze geschiedenis, die ons weer laat zien dat het ook maar gewoon mensen waren die met dezelfde dingen worstelde als wij. Ze zijn toen uit elkaar gegaan, Marcus ging met Barnabas mee en Silas met Paulus. (Hand. 15:39) Kennelijk is zo iets mogelijk, maar wat ik zo enorm bewonder in Paulus is dat hij later niet negatief sprak over Marcus, maar hem zelfs aan beveelde in de Colossenzen gemeente en in de Timotheus brief zegt hij dat Marcus hem tot veel nut geweest is. Wat kunnen wij daarveel van leren, ook als we het niet eens waren moeten we elkaar kunnen liefhebben, aanvaarden en vergeven en zeker niet afbranden. De Bijbel zegt (1 Kor.13) dat de liefde bedekt, m.a.w. de liefde etaleert de fouten van anderen niet.
Onlangs stond ik bij een begrafenis en vroeg me af of alles wel verzoend was. De overledene was in het leven nog zo verbittert geweest of wat anderen haar hadden aangedaan. Gelukkig mogen we daar niet over oordelen en kunnen we dat gerust aan God overlaten. Maar laten wij met alle kracht die in ons is, het verleden loslaten en ons richten op de toekomst, want het beste komt nog voor ons.
Tenslotte brengt God hem opnieuw terug naar die plaats waar hij God ´t eerst ontmoet had. Gen 35:1-2. Prachtige geschiedenissen met heel veel diepe en rijke lessen voor het leven van nu.
Kinderen Gods moeten er alles aan doen om verzoend te leven met iedereen. Paulus zegt dat wij “ zover het van ons afhangt” vrede moeten houden met alle mensen (Rom. 12:18). Natuurlijk kun je het onmogelijk met iedereen eens zijn en hoe moeilijk het soms ook is; het kan zelfs zijn dat je niet meer verder kan met sommige mensen. Hiervan vinden we ook voorbeelden in de Bijbel, denk maar even aan de scheiding van Abraham en Lot, die zo enorm verschillend waren in verlangen en denken dat het op een dag niet meer verder kon. Ook in het nieuwe testament kennen de twist tussen Barnabas en Paulus, twee geroepen dienstknechten van God zeer gepassioneerd en toch ging het niet meer. Ze kregen een verschil van inzicht over Marcus, Barnabas waarvan de naam betekent “ zoon der vertroosting”, wilde Marcus nog een nieuwe kans geven. Marcus had hen namelijk op een eerdere reis verlaten en Paulus was daar klaar mee. Voor hem hoefde het niet meer. Ik ben blij met deze geschiedenis, die ons weer laat zien dat het ook maar gewoon mensen waren die met dezelfde dingen worstelde als wij. Ze zijn toen uit elkaar gegaan, Marcus ging met Barnabas mee en Silas met Paulus. (Hand. 15:39) Kennelijk is zo iets mogelijk, maar wat ik zo enorm bewonder in Paulus is dat hij later niet negatief sprak over Marcus, maar hem zelfs aan beveelde in de Colossenzen gemeente en in de Timotheus brief zegt hij dat Marcus hem tot veel nut geweest is. Wat kunnen wij daarveel van leren, ook als we het niet eens waren moeten we elkaar kunnen liefhebben, aanvaarden en vergeven en zeker niet afbranden. De Bijbel zegt (1 Kor.13) dat de liefde bedekt, m.a.w. de liefde etaleert de fouten van anderen niet.
Onlangs stond ik bij een begrafenis en vroeg me af of alles wel verzoend was. De overledene was in het leven nog zo verbittert geweest of wat anderen haar hadden aangedaan. Gelukkig mogen we daar niet over oordelen en kunnen we dat gerust aan God overlaten. Maar laten wij met alle kracht die in ons is, het verleden loslaten en ons richten op de toekomst, want het beste komt nog voor ons.
