Jezus werd neergelegd. Zijn armen werden gespreid en aan het dwarshout vastgespijkerd. Het dwarshout was in dat stadium nog gescheiden van de staande balk, die permanent in de grond stond. De Romeinen gebruikten nagels van dertien tot zeventien centimeter lang, met een scherpe punt. Ze werden door de polsen heen gedreven, een aantal centimeter onder de handpalm, zodat de hand goed bleef vastzitten
. Wanneer de spijkers door de handpalmen zouden geslagen worden, zou de huid door het gewicht gaan scheuren en zou Jezus van het kruis zijn afgevallen. De spijker ging door dat deel van de pols waar de mediane zenuwbaan loopt. Dat is de grootste zenuw die naar de hand loopt. Deze werd verbrijzeld door de spijker die er in geslagen werd.
Wanneer iemand in zo'n verticale positie hangt is de kruisiging in wezen een folterend trage dood door verstikking. De belasting van de spieren en het middenrif brengen de borst in de ademstand. Daardoor moest Jezus, om te kunnen ademen, zich met zijn voeten omhoog drukken. De spanning op de spieren van het bovenlichaam wordt daardoor een ogenblik minder. Maar door het opdrukken scheurt de spijker door de voet, om uiteindelijk vast te blijven zitten tegen de voetwortelbeentjes. Nadat Jezus erin geslaagd was om uit te ademen, kon Hij zich weer
ontspannen en een keer inademen. Opnieuw moest Hij zich opdrukken om uit te ademen, terwijl zijn bebloede rug langs het ruwe hout van het kruis schraapte. Dit ging door, meer dan drie uur lang, tot Hij volkomen uitgeput raakte en zich niet meer kon opdrukken om adem te halen. Toen zijn ademhaling vertraagde, raakte Hij in een toestand die respiratoire zuurvergiftiging wordt genoemd. Het kooldioxide in het bloed wordt opgelost in koolzuur, waardoor de zuurgraad van het bloed stijgt. Dit leidt uiteindelijk tot een onregelmatige hartslag. Toen het hart van Jezus onregelmatig ging kloppen, wist Hij dat Hij op het punt stond om te sterven. Hij kon nog uitbrengen: 'Vader, in uw handen beveel Ik mijn geest'. Vervolgens stierf Hij aan een hartstilstand. Dit heeft Hij gedaan, vanuit Zijn grote liefde.Hij stierf voor ons, zodat wij zouden leven.
. Wanneer de spijkers door de handpalmen zouden geslagen worden, zou de huid door het gewicht gaan scheuren en zou Jezus van het kruis zijn afgevallen. De spijker ging door dat deel van de pols waar de mediane zenuwbaan loopt. Dat is de grootste zenuw die naar de hand loopt. Deze werd verbrijzeld door de spijker die er in geslagen werd.Wanneer iemand in zo'n verticale positie hangt is de kruisiging in wezen een folterend trage dood door verstikking. De belasting van de spieren en het middenrif brengen de borst in de ademstand. Daardoor moest Jezus, om te kunnen ademen, zich met zijn voeten omhoog drukken. De spanning op de spieren van het bovenlichaam wordt daardoor een ogenblik minder. Maar door het opdrukken scheurt de spijker door de voet, om uiteindelijk vast te blijven zitten tegen de voetwortelbeentjes. Nadat Jezus erin geslaagd was om uit te ademen, kon Hij zich weer
ontspannen en een keer inademen. Opnieuw moest Hij zich opdrukken om uit te ademen, terwijl zijn bebloede rug langs het ruwe hout van het kruis schraapte. Dit ging door, meer dan drie uur lang, tot Hij volkomen uitgeput raakte en zich niet meer kon opdrukken om adem te halen. Toen zijn ademhaling vertraagde, raakte Hij in een toestand die respiratoire zuurvergiftiging wordt genoemd. Het kooldioxide in het bloed wordt opgelost in koolzuur, waardoor de zuurgraad van het bloed stijgt. Dit leidt uiteindelijk tot een onregelmatige hartslag. Toen het hart van Jezus onregelmatig ging kloppen, wist Hij dat Hij op het punt stond om te sterven. Hij kon nog uitbrengen: 'Vader, in uw handen beveel Ik mijn geest'. Vervolgens stierf Hij aan een hartstilstand. Dit heeft Hij gedaan, vanuit Zijn grote liefde.Hij stierf voor ons, zodat wij zouden leven.